Biz çocukken sokakta, Sivas lisesinin arkasında ki sahada, kanlı bahçede, çayır ağızında velhasıl nerde yer bulursak orda,topun peşinde koştuğumuz bir oyundu, futbol. Hatta oyundan öte mutluluk, arkadaşlık, rekabet, bazen de kavgaydı. Atletlerimizi kumaşboyası ile kaynar suda kaynatır renklendirir, genelde de üzerine çapraz bir şerit çekerek formalar yapardık. Zengin çocuklarının ayaklarında şıpşıp giyer, birçok arkadaşımızda siyah kara lastik giyerdi.Rengi olmayan dikişleri patlamış,şamyelli bir top bulursak mutlu olurduk, genelde plastik toplarımız vardı patlayınca da yama yaptırırdık.Maçlarda kendimizce harikalar yaratır, birbirimizi ünlü futbolculara benzetirdik.Bazı yaşlı abiler kulüp başkanı edasıyla ve organizatör olarak başımızda bulunur ve fahri kulüpler olurduk.
Sivasspor maçları ise düğün havasında geçerdi. O stat pazar günleri hep dolardı. Hiç tanımadığımız bir seyircinin yanında, stadabeleş girebilmek gelenektendi. Amigo ihsan ise bir başka coştururdu seyirciyi. Statda satılan, tükürük köftesi bile çok lezzetli gelirdi.Öte yandan bazı maçlarda, orkestra bile gelir canlı müzik yaparlardı. Arada bir maç sonu olaylarıda olurdu, deplasmana seyirci olarak gitmek adetakahramanlık gibiydi. Bu anılar artık geçmişte kaldı.
Gelelim günümüze.
Bir yıl aradan sonra Sivas sporumuz yeniden süper lige çıktı. Alt lige düştüğümüz gün takımımızı alkışlarla uğurladık. Şimdi de dönüşünü, şampiyonluğunu alkışlıyoruz.
Yeni 4 Eylül Stadımız ve tesisler mükemmel. Ama yeterli sayıda seyirci yok, ruh yok, heyecan yok. Maçagitmeyi çok istesem de, çoğu zaman içimden gitmek gelmiyor.
Dışarıdan platonik takılıyor, başarınca seviniyor, kaybedince üzülüyorum. Yani aslında birbirimizi seviyoruz, ama birlikte yaşayamıyoruz.
Yarın şampiyonluk maçı var, inanıyorum şampiyonda olacağız.
Ancak bir şeylerin eksik olduğunuda artık görmeliyiz.Başkan Mecnun Odyakmaz için kulüp başkanlığı neredeyse bir iş olmuş, kendisine getirisi götürüsü bir yana, neticede Sivas´ın en önemli ortak değerinin başkanıdır, saygı duyuyoruz.Kulübün yönetim kuruluna baktığımızda ise, başkanın eski birkaç yol arkadaşı ve onların çocukları, İstanbul kaynaklı bir kaç kişi ve Osman Yıldırım yönlendirmeli ekipten oluşan bir yönetim görünüyor. Birçoğunun kartvizitinde de iş adamı yazıyor. Eleştirilecek birçok isim var ama önemli değil, çünkü son söz ve bütün yetki başkan da, bunu biliyoruz.
Onun için başkana diyorum ki, yeni bir sayfa açın. Kulübü halka açın, en az on bin üye hedefi koyun her üye 300-500 lira gibi bedelle üye olsun, internetten sosyal medyadan kampanya yapın. Açın korkmayın, kapalı kutu olmayın.
Sayın başkan bence imajınızı da yenileyin. Adana Demir spor maçından sonra yaptığınız gibi eşinizle çıkın ve gülümseyin, kibirli ve asabi görüntünün dışına çıkın. Siz artık, sadece siz değilsiniz bunun farkına varın.Çevrenizi farklılaştırın, genişletin, gizemli havanızdan kurtulun.
O stadyuma gelmeyen, gelemeyen ülkenin ve dünyanın her yerinde, yüzbinlerce Sivas spor sevdalısı var unutmayın ve bu anlamda sessiz çoğunluğun sesini duyun.
Siz iyi bir başkansınız ama yetmez kulübüSivaslılara sahiplendirin.Bu bir suçlama filan değil.Çünkü siz olmasanız da bu kulübün asli sahibi kurulduğundan beri bu kentin insanlarıdırve her zaman da öyle olmalıdır.
Artık Sivas spordan beklentiler de, hedeflerde belirlenmelidir.
Bu günkü dünyada futbol artık sadece futbol da değildir.Dünya endüstriyel futbol çağına girdi, giriyor. Digital yayın platformlarının gelişmesine paralel olarak, futbol sektörü de niteliksel bir değişime uğradı ve uğruyor. Bu anlamda futbol, bugün sportiflikten endüstriyelliğe evrilirken,spor kulüpleri de birer ekonomik örgüt haline dönüyor. Bu değişim ve gelişim sürecini, futbolun yan ürünlerinin pazarlanmasında, futbol-medya ilişkisinde, taraftar ve yıldız futbolcu profilinde ve hatta taktik anlayışlarda bile gözlemleyebiliyoruz.
Sivas sporumuz da sizin başkanlığınızda bu değişim dönemini kaçırmamalı ve kulüp kaynaklarını, ekonomik gücünü artıracak önemli hamleler yapmalıdır.
Bence hedefimizde, hayal gibi olsa da, Barselona gibi bir taraftar kulübü, Barselona gibi bir ekonomik örgüt ve Barselona gibi bir futbol takımı olmalıdır.
Ne kadar özlemle ansak ta bizim çocukluğumuz da ki futbolu başka anlamlar taşıyordu. Şimdiki nesil için farklı anlamlar taşıyor.
Günümüz futbolunu, Uruguaylı büyük şair ve yazar EduardoGaleano şöyle ifade ediyor,
?FUTBOL,ZEVKTEN ZORUNLULUĞA UZANAN HÜZÜNLÜ BİR ÖYKÜYE? dönüşmüş durumda ve ?SPOR, BİR SANAYİ DALINA DÖNÜŞTÜĞÜ ORANDA, İŞ OLSUN DİYE OYNANDIĞI ZAMAN Kİ GÜZELLİĞİNDEN ÇOK ŞEYLER KAYBEDİYOR.? .
Günümüzün futbol gerçeği de bu olsa gerek.
